.png)
Mijn terugkeer
Hoe mijn eigen terugkeer de bedding werd voor mijn werk
Een paar woorden voordat je verder leest.
Wat je hieronder leest, is geen verhaal om te dramatiseren of te verklaren. Het is de weg die mijn lichaam liep, stap voor stap, in haar eigen tempo. Een terugkeer die niet in woorden begon, maar in voelen.
Mijn werk is ontstaan uit die reis. Niet om mijn verhaal centraal te zetten, maar om je te laten voelen dat heling niet ontstaat door harder je best te doen, maar door ruimte, aanwezigheid en eerlijkheid in jezelf.
Mijn visie
Ik geloof dat heling begint wanneer je lichaam weer mag spreken. Wanneer je niet alles hoeft te begrijpen,
maar mag voelen wat er in jou leeft.
Je vindt rust niet door meer controle, maar door zachtheid.
Je vindt jezelf niet door harder te werken, maar door te zakken.
Wanneer je weer in je bekken ademt. In je hart landt. In jezelf aanwezig durft zijn, ontstaat de beweging die geen therapievorm je kan geven, alleen jouw lichaam kan dat.
Mijn werk is zacht, diep en afgestemd.
Niet prestatiegericht.
Niet geforceerd.
Niet talig.
Het is een bedding waarin jouw lichaam het tempo bepaalt, omdat mijn eigen lichaam mij hetzelfde leerde.
Professionele bedding
Ik werk intuïtief, maar nooit zonder bedding.
Mijn achtergrond in lichaamsgericht traumawerk, adem, energie, Kundalini, Reiki en zachte activatie geeft richting.
Mijn aanwezigheid geeft diepte. Alles wat ik doe, ontstaat in afstemming, niet uit een protocol.
Mijn reis
De eerste laag
Als kind droeg ik een spanning die ik niet kon benoemen.
Geen gewone angst, maar een lichaam dat voortdurend oplettend was.
Alsof iets in mij al wist wat mijn hoofd nog niet kon begrijpen.
Functioneren zonder thuiskomen
Ik werd vroeg volwassen. Ik droeg veel. Ik ging door. Van buiten was ik vrolijk, open en sterk.
Van binnen leefde ik op gespannen adem.
Intimiteit voelde vlak.
Grenzen waren onzichtbaar.
Mijn lichaam was aanwezig,
maar niet bewoonbaar.
Het moment waarop moederschap alles naar de oppervlakte bracht
Toen ik moeder werd, begon mijn systeem te spreken.
Een diepe onrust, boosheid die tijd nodig had, en een eenzaamheid die ik niet kon plaatsen.
En het zachte besef dat ik niet langer langs mezelf kon blijven leven.
Waar woorden stopten, begon mijn lichaam
Praattherapie gaf steun, maar bracht me niet naar de kern.
Ik bleef langs mijn waarheid praten.
Tot ik iemand vond die met mijn lichaam werkte.
Daar hoefde ik niets te bewijzen. Niets te verklaren.
Ik hoefde alleen aanwezig te zijn.
In die bedding kwam de waarheid omhoog:
mijn lichaam droeg de sporen van seksueel misbruik in mijn vroegste jaren. Niet als een verhaal dat ik kon navertellen, maar als een lichaam dat eindelijk durfde te laten voelen wat het al die jaren had vastgehouden.
Laag voor laag terug naar mezelf
Vanaf dat moment koos ik voor mijn terugkeer.
Niet om iets te herstellen, maar om te herinneren wat ik kwijt was geraakt.
Ik ging zakken.
Ademen.
Voelen.
Ruimte maken.
Met zachtheid die soms rauw was, met inzichten die niet uit mijn hoofd kwamen, maar uit de plek waar mijn lichaam eindelijk durfde openen.
Nu
Ik leef in mijn lichaam.
Mijn grenzen zijn voelbaar.
Mijn adem is zacht.
Mijn sensualiteit is vrij en van mij.
Intimiteit is bedding, geen harnas.
Mijn kinderen kennen mijn verhaal, niet als last, maar als waarheid.
Ik draag geen geheim meer.
Ik draag mezelf.
En voor jou
Mijn terugkeer was niet licht.
Maar ze was bevrijdend.
En precies dat gun ik jou.
Niet functioneren in een lichaam dat spanning vasthoudt,
maar leven in een lichaam dat ruimte kent.
Niet begrijpen wat er in je beweegt, maar het durven voelen.
Niet alles alleen dragen,
maar thuiskomen in jezelf.
Voel je iets verschuiven terwijl je dit leest?
Dan klopt dat.
Je hoeft niets zeker te weten.
Je hoeft alleen welkom te zijn.
En dat ben je.